De door Boost ontworpen Legeringsgebouwen zijn, zeker voor hun tijd, behoorlijk rationeel en eenvoudig van aard en opzet. Toch oogt de architectuur menselijk en vriendelijk. Zelfs de strenge stedenbouwkundige opzet van het kazerneterrein verandert daar niets aan. Het vriendelijke schuilt in de asymmetrische volumes en de toepassing van warme materialen en in elkaar grijpende schilddaken. Hierdoor ontstaat een traditioneel beeld; een plek waar de soldaten zich thuis konden voelen. Kenmerkend zijn ook de samengestelde volumes met verschillende hoogteaccenten en het spel met horizontale en verticale lijnen en elementen. De herhaling in vorm, materiaal en detaillering zorgt voor balans. Het schept rust op het terrein. De repetitie zit zowel in de vorm als in de details: de bakstenen plinten, de overstekende goten, de verticaal georiënteerde gevelopeningen, de vensters met terugkerende roedeverdelingen en de uitstekende betonnen lateien. Hier en daar bracht Boost subtiele bakstenen accenten aan, zoals bij de entree van het badhuis en transformatorhuisje. Ook paste hij een opvallend Twents baksteenverband toe bij de Legeringsgebouwen. In het ontwerp van de nieuwe woningen keren de bovengenoemde kenmerken op subtiele wijze terug. Daarbij hebben we de vraag naar platte daken bij de nieuwbouw geïnterpreteerd als een uitnodiging om weg te blijven van historiserende persiflages op de jaren dertig architectuur van Boost. Iedere nieuwe invulling kopieert niet, maar is zich wel bewust van de monumentale waarde van de kazerne. Eenvoud vormt het credo. Met deze Silent Architecture voegen we een nieuwe betekenisvolle laag toe aan het gebied; eigentijds, maar minstens zo passend bij alles wat er al is.